Edvard Munch
De in Noorwegen geboren kunstschilder Edvard Much (1863-1943) kan worden beschouwd als een van de voormannen c.q. grondleggers van het expressionisme.
Munch liet zich beinvloeden door de vroege dood van zijn moeder en oudste zuster, zijn eigen ziekelijkheid en het religieuze fanatisme van zijn vader. Ervaringen die hij verwerkten in zijn kunstwerken en die van hem een kunstenaar maakten die brak met de heersende artistieke conventies van zijn tijd.
Na geexperimenteerd te hebben met het impressiomisme en het symbolisme, concentreerde Munch zich voornamelijk op de expressieve voorstelling van emoties, angsten en onzekerheden.
Zijn eerste werken werden voornamelijk gedomineerd door schrille kleuren en expressieve lijnvoering. Verschillende tegenstrijdigheden zoals dood en leven en beweging en stilstand, werden fijnloos door Munch met elkaar verzoend.
Langzamerhand begonnen echter pessimisme en angst zijn werk te domineren. Mensen werden voorts angstig afgebeeld alsof ze ontredderd waren. Ondanks zijn obsessie met de dood ervoer Munch liefde als een dreigende macht, hetgeen blijkt uit het bestaan van verschillende versies van sommige kunstwerken. Versies waarin de vormen eenvoudiger werden, details weg werden gelaten en kleuren de schrille klank van een angstkreet hadden. Veranderingen die zijn schildekunst expressiever maakten, hetgeen duidelijk zichtbaar is in het schilderij “ Der Schreiâ€.
Een schilderij wat ook wel wordt beschouwd als een van de meest belangrijke en bekende werken van Edvard Munch. Een vooruitstrevend kunstwerk waar Munch zijn controversiele emotie heeft los doen laten komen op het doek. Een kunstwerk dat tot op de dag van vandaag nog steeds razend populair is.
