Tegenwoordig noemt men de kunstschilder Piet Mondriaan (1872- 1943), de pionier van de abstracte en non-figuratieve kunst. Zijn schilderkunst kenmerkte zich echter niet altijd door primaire kleuren en horizontale en verticale zwarte lijnen.

Onder begeleiding van zijn oom, begon Mondriaan reeds op jonge leeftijd met de schilderkunst. Na enkele jaren volgde hij schilderlessen op de Rijksacademie van Amsterdam. Een periode waarin hij voornamelijk landschappen schilderde. Klassieke schilderijen die alles behalve verraden dat hij een van de grote vernieuwers zou worden van de 20ste eeuw.
In de daarop volgende jaren maakte Mondriaans klassieke en figuratieve stijl, stap voor stap plaats voor zijn persoonlijke stijl. Geïnspireerd door het kubisme, werd zijn stijl steeds abstracter. Mondriaans schilderkunst werd verder gedomineerd door geometrische en abstracte vormen.

Hij was van mening dat een kunstschilder niet afbeeldt, maar weerbeeld. De natuurlijke verschijning moest worden veranderd, om zo de natuur meer zuiver te kunnen zien. Om elke associatie met de natuur c.q. de waarneembare werkelijkheid te voorkomen, paste Mondriaan in zijn schilderijen alleen nog maar primaire kleuren als rood, blauw en geel toe, aangevuld met niet-kleuren als grijs, wit en zwart. Een stijl en kleuren die Mondriaan uiteindelijk deden uitgroeien tot een wereldberoemd kunstschilder.
Zijn schilderijen waren dan ook een inspiratiebron voor vele architecten en ontwerpers van toegepaste kunst.